Ég hef líkt og stór hluti þjóðarinnar horft á Kastljós í gær og í dag og setið dofinn og svo reiður yfir því sem þar kom fram og á væntanlega eftir að koma fram og ég efa það ekki að fólk hefur fyllst hryllingi og viðbjóði sínum á því sem þar hefur verið flett ofan af,maður hefur komist upp með það í hátt í 50 ár að misnota börn undir yfirskini mannúðar og trúar og þrátt fyrir ítrekaðar ábendingar og frásagnir fórnalamba hans,ekkert verið gert í málunum,nákvæmlega ekkert og það er það sem hefur gert mig svo reiðann,nákvæmlega ekkert gert þrátt fyrir vitneskju og viðurkennigar hans á gjörðum sínum,,Ekkert gert,,,ekkert.

Þetta er í hnotskurn það sem þolendur ofbeldis á heimili og kynferðisbrota þurfa að horfast í augu við,Það er ekki langt síðan Sigrún Pálína og stöllur þurftu að þola útskúfun,niðurlægingu og afneitun ofaná að lifa með atburðinum sjálfum,börnin í Landakotskóla,Biskupsdóttirin, og fl og fl,samfélagið hefur lagst á eitt til að breiða yfir og fordæma þolendurnar og verja gerendur.

Öll sem lent hafa í þessu hafa sömu sögu að segja,þeim er sagt að vera ekki með þessa endemis þvælu og hætta að ljúga svona upp á þetta indæla fólk sem ekki hefur gert flugu mein,það er alið á sektarkendinni og sjálsásökun þolenda og stór hópur þeirra hefur bugast og hvorfið á vit algleymisins í formi áfengis,lyfja eða dauða,útskúfun úr fjölskyldum er algeng þar sem fjölskyldan sameinast í að verja gerandann og úthrópa þolanda sem óbótamann,erfiðann,og alltaf með leiðindi oftast afleiðingar þess sem viðkomandi var gert,menn og konur sem orðið hafa fyrir þessu hafa oftar en ekki flúið land vegna grófra aðdróttana og jafnvel hótanna þeirra sem styðja gerandann sem lifir sínu lífi sem ekkert hafí í skorist,mæður afneitað börnum sínum og haldið afram að lifa í fyrirmyndarhjónabandi með gerandanum,fyrir öllu þessu eru dæmi sem tala sínu máli.

Er það nokkur furða að þolendur brotna á sál og líkama og verður sama um alt og alla og mest um sjálfann sigég veit dæmi þess að þolenda var gert að fara til geranda og biðjast afsökunar á því að hafa sagt þessa ljótu hluti um hann,hvernig á fólki að líða sem lendir í slíku.

Það er nánast sama hvar borði er niður í þessum málum,sama sagan allstaðar og sláandi það sem kom fram í þættinum um að nefndinni sem ætlað var sérstaklega að rannsaka Kumbaravog hreinlega segir konurnar ljúga þrátt fyrir staðreyndir um annað,skautað framhjá staðreyndum og fegrað athæfið.

Ég vann í eitt ár með einum drengjanna sem lenti á Breiðuvík og á þeim tíma kynntist ég honum vel og við erum vinir enn í dag,en hann hefur aldrei náð sér eftir þá dvöl og hvorki náð sáttum við sjálfann sig né samfélagið og saga hans eftir því,en gimsteinn fyrir þá sem náð hafa inn til hans og ekki hægt annað en að láta sér þykja vænt um hann,en bæði hann og aðrir sem á þessum heimilum voru sögðu strax frá því sem þar var í gangi en var þaggað niður og það er nákvæmlega það sama í gangi í dag,Kirkjan,Hvítasunnusöfnuðrinn, nánast allir sem áttu að taka í taumana,gerðu það ekki og afneita vitneskju um hlutina og vitir menn segja þolendurnar ljúga,aftur og aftur kemur það sama fram,allir sem áttu og gátu beitt sér þvó hendur sínar og afneita,sem sagt brugðust gjörsamlega,þrátt fyrir allann fagurgalan er hismið grátt og ógeðslegt eitt eftir og kóngulóarvefur í öllum skúmaskotum þessa stofnana og aðila og ábyrgðinni varpaða á aðra og nánast alltaf þolendurnar.

Ég efast ekki eitt augnablik að fólk fyllist hrillingi og viðbjóði við svona gerningum og því sem komið hefur fram í Kastljósi og býsnast hægri vinstri yfir þessu,en ég er nákvæmlega jafn viss um að það mun ekkert breytast í þessum málum,allir munu gera sitt besta til að gleyma svona hryllingi og vona að þetta komi aldrei fyrir aftur og svo hefst hringurinn om ígjen og þolendurnir hvað með þá,,, jú vonandi jafna þeir sig á þessu eitthverntíman greyin.

En ég get ekki lokið þessum reiðilestri án þess að þakka þeim sem hafa hlustað og tekið mark á þolendum og gert eitthvað í því og barist fyrir þeirra hönd,slíkir gullmolar eru ómetnalegir og verður seint þakkað og vonandi fjölgar þeim sem svo gera,því það er 100% öruggt að þetta á eftir að endurtaka sig og endurtaka sig og mörg börn eftir að glíma við þennann viðbjóð og vonandi sest eitthver með bein í nefinu niður með þeim og hlustar og huggar og hjálpar,það veit sá sem allt veit að altof mörg hafa orðið að ganga þessa götu ein og yfirgefin,forsmáð og hædd og þá er mér spurn hvor er betri gerandinn eða sá sem breiðir yfir ódæðið,í mínum huga er svarið skýrt,það er enginn munur. 

                            Afmæliskveðja til Sigurðar Bjarnasonar frá Hofsnesi Öræfum

 

Sigurður Bjarnason Hofsnensi Öræfum varð 80 ára þann 12 nóvember síðastliðinn og bauð vinum og vandamönnum til veislu að Kumbaravogi þann 18 nóv,en hélt upp á afmæli sitt heima á Nesi á afmælisdaginn.

Ég komst ekki til að vera með honum þessa daga vegna veikinda,en vegna þess að Siggi á Nesinu eins og hann er kallaður í daglegu tali,er einn af þeim hversdaghetjum sem tekist hafa á við tilveruna á sinn hljóðlega en staðfasta hátt sem einkennir Öræfinga og mér og öðrum krökkum sem komu á Nesið til sumardvala ár eftir ár er í fersku minni.

Þar var ekki mikill auður peninga eða annara veraldlegra tákna,en þar var ógrynni manngæða og þekkingar ásamt hlýju og virðingar sem borin var fyrir lífinu og fólkinu sem þar dvaldist um lengri eða skemmri tíma,brunnur sem óspart var ausið úr og aldrei lækkaði í.Mér finnst mannlýsing sú sem Bólu-Hjálmar lýsir svo vel í vísu sinni er hann sagði um eitthvern sem hann bar mikla virðingu fyrir eiga vel við um Sigga og hans fókl á Nesinu.

Víða til þess vott ég fann,

Þótt venjist oftast hinu.

Að guð á margan gimstein þann,

er glóir í mannsorpinu.

Ég kom fyrst á Nesið sem barn 1961 og var það að þakka stúlku sem hafði dvalið þar ein 11 sumur,Margréti Ólafsdóttur frá Karlmanstjörn Vm og lét hún undan þrábeiðni minni um á komast á þennann sveitabæ sem hún talaði svo mikið og vel um og enn þann dag í dag er ég mjög þakklátur fyrir að hafa komist þangað í sveit.

Þegar ég kom þar fyrst var Siggi að ná sér eftir alvarlegt slys á vertíðinn,veturinn áður á Ófeigi VE,en hann hafði lent inn á spilið og lærbrotnað illa og svo illa gréri sárið að fórutinn snérist að hluta út á hlið og háði Sigga í mörg ár,þar til han lét brjóta þetta upp aftur og laga.

En hann lá ekki inni á fleti vegna þessa,heldur tók þátt í búskapnum sem þá var á foræði föður hans Bjarna Sigurðssonar og að hluta Helga Stefánssonar og að mörgu að hyggja með um 300-400 fjár,4 mjólkandi kýr og 3 kálfa og vetrunga í fjósi,búið gaf ekki mikið af sér eins og algengt var þá sem nú og aukabúgreinar svo sem selveiðar við Skeiðarárósa og við Ingólfshöfða,fuglatekja í höfðanum og akstur vörubíla við vegagerð voru stundaðar af mikilli natni.

Bærinn var gamall og að hluta torf með timburþilum og útihús úr torfi,þetta voru hús sem öll þöfnuðust endurnýjunar og var unnið markvist við að byggja ný og fyrsta sumarið mitt var hlaða bygg við fjárhúsin og steypan hrærð í lítilli hrærivél og handmokað í og steypan borin í fötum upp í mótin og eins og venja var á þeim tíma komu sveitungarnir og hjálpuðu til við steypuvinnuna.

                                                                                            

 

 Sigurður stóð vaktina við steypuvélina og gekk vinnan hratt fyrir sig og var hægt að setja í hlöðuna um sláttinn það sumar.

 

 

 

 

 

Siggi eignaðist 3 börn með fyrrverandi konu sinni frá eyjum og byggði upp nýtt tvíbýlishús á jörðinni og var það unnið að mestu af honum og Helga og var hann þá tekin við ábúðinni á jörðinni ,áherslan á búskapnum breyttist með tímanum og stundaði hann vörubílaútgerð og vann mikið við brúarvinnu á Skeiðaársandi við akstur á efni og kona hans sem ráðskona við brúargerðina.

1974 flutti Siggi með konu sinni til eyja og keypti sér hús og stundað vinnu framan af við fiskverkun en svo á sjó sem stýrimaður á bátum frá eyjum og þar sem annar staðar fór það orð af honum að hann væri afbragðsmaður til allra verka og samviskusamur svo af bar og eftir sóttur til vinnu.

En er Helgi lést flutti Siggi aftur í Öræfin og tók alfarið við jörðinni og stuttu seinna skildu þau hjón og Siggi bjó einn með systur sinni Guðrúnu á Nesinu.

Á þessum tíma var hart lagt að bændum að minnka sauðfjárbúskap og það var úr að slíkur búskapur var lagður niður á jörðinni og snéri hann sér að refarækt og stundðaði hana um nokkur ár en á þeim tíma var verð á skinnum lágt og stóð ekki undir kosnaði við ræktuninni,svo það var sjálfhætt með refinn,og á tíma leit ekki vel út um búsetu á jörðinni og sótt var í vinnu á sjó og landi sem gaf eitthvað af sér og var Siggi staðráðinn í að halda jörðinni svo lengi sem hann gæti þó ekki væri bjart.

Á þessum tíma var hann orðin 60 tugur og útlitið ekki bjart,þrátt fyrir þrotlausa vinnu til sjós og lands var orðið erfiðara að ná saman endum og skrokkurinn farinn að láta undann,en í símtali sem ég átti við hann á þessum tíma kemur það fram að hann sé að huga að því hvort ekki væri ráð að athuga með að fara með túrhesta út í Ingólfshöfða á gamalli heykerru sem hann átti og nota gamlann Massey Ferguson til að draga vagninn,en á þessum tíma var Siggi orðinn vitavörður í höfðanum og hafði nýtingarrétt þar á móti öðrum úr sveitinni.

Ég og aðrir hvöttum hann til að láta reyna á þetta og það þrátt fyrir að tungumálakunnátta hans væri ekki mikil,væri ferðin út í höfða ein og sér upplifun sem túristar myndu glaðir greiða gjald fyrir og ég bent honum á að jarðeigendur um alt land væru að huga að svipaðir ferðaþjónustu og benti honum á Papeyjarferðir og fl.

Og núna hófst nýr kafli í lífi Sigga á Nesinu,á skömmum tíma varð hann frægur langt út fyrir landsteinana og ferðir hans út í höfðann eftirsóttar undir hans leiðsögn þar sem hann á sinni eigin útgáfu af útlendsku fræddi þá um staðinn og söguna og myndir af honum og farartækinu flugu um alt á netinu, og á skömmum tíma tókst honum með mikilli vinnu og lýjandi að snúa fjárhagsmálum við og eignast betri vagna og traktora.

 Það er ekki hægt að gera sér í hugalund hversu erfiðar þessar ferðir gátu verið með gömul tæki og að fara 2-4 ferðir á dag með leiðsögn og göngum upp og niður sandbrekkurnar og göngu um höfðann taka á líkamlega og standa svo í viðgerðum og lagfæringum á tækjum og tólum í frístundum sem gáfust þegar lítið var að gera,er meira en að segja það þegar maður er kominn yfir sextugt,en hann var hinn ánægaðsti og létt ekkert á  sig fá brasið,ánægður með að ná upp góðu líkamlegu þoli og léttast um mörg kíló hvert sumar og allt gekk upp,mér er það alvarlega til efs að margir fari í fötin hans hvað þetta varðar. ein mynd af honum er sérlega vinsæl og hefur vakið undrum um allann heim,en það er myndin af honum uppi á höfða með útrétta hönd og á hana sest viltur Skúmur og er ekki vitað til að nema ein manneskja önnur hafi náð svo til fuglanna í höfðanum og það er tengdadóttir hans sem býr ásamt yngsta syni hans á jörðinni í dag og halda þau úti öflugri ferðaþjónustu,höfðinn á sumrin og Hvannadalshnjúkur og ísklifur á vetrum og hefur Einar farið flestar ferðir íslendings á hnjúkinn svo vitað sé.

 

 Ég á ekki þessa mynd og biðst afsökunar á að birta hana hér,en vona að mér verði fyrirgefið.

Siggi hefur núna látið jörðina í hendur yngsta syni sínum og tryggt það að jörðin verður áfram í byggð og í höndum mans sem er jafn umhugað um hana og Sigga og í samtali við Sigga fyrir nokkrum árum var hann sáttu við að draga sig í hlé,þó eins og hann sagði,ég tek svona eina og eina ferð ef mikið liggur við.

Ég kom á hann öllum þeim túristum sem ég gat sem bílstjóri fyrir Snæland og fl og á ferðamönnum var að heyra að bóndinn á traktornum hefði ekki verið minna áhugaverður en höfðinn og svo merkilegt sem það kann að virðast þá virtust flest allir hafa skilið heimatilbúnnu útlenskuna hans og notið leiðsagnarinnar vel og hann og farartækið ásamt staðnum höfðu markað sér bás sem ein heild í frásögnum farþeganna og meðal útlensku fararstjóranna er hann löngu orðin að tákni Öræfana ásamt Skaftafelli og Jökulsárlóni.

Sigurður og fólkið hans á Nesinu markaðir sér sérstakann bás í lífi mínu sem barn og fram á unglingsár og þrátt fyrir að langt líði oft á milli símtala eða heimsóknar til þeirra,þá hefur minnigin ekkert fölnað og allt mitt líf hef ég verið þakklátur og ánægður með kynni mín við þau og virðing mín fyrir þeim vaxið er árinn líða og þau skipti sem ég kem heim á Nes er eins og að koma heim.

Hann hefur glímt við kransæðarstífu og krabbamein en staðið það allt af sér sem annað og ótrauður haldið sínu striki,með heiðaleika og sjálfstæðri hugsun hefur hann markað sér bás í lífinu og þrotlausri vinnu trygg að afkomendur hans búi áfram á jörðinni.

Með trygglyndi og vináttu er hann hjartfólgin öllum þeim sem kynnast honum og eru menn ríkir á eftir,honum eru ekki tamar háværar yfirlýsingar,en þegar hann talar þá hlusta menn og taka mark á og hafa gaman af að spjalla um allt milli himins og jarðar við hann því hann er víðlesin og fróður og fátt honum óviðkomandi og fáir honum fróðari um sögu sveitarinnar hans í gegnum tíðina.  

Siggi dvelur núna á Kumbaravogi eftir heilablóðfall og ævidegi farið að halla,en þessi aldna kempa situr í hjólastólnum með sömu reisn og hann hefur alltaf lifað,hugurinn heill þó skrokkurinn sé veikur og lúinn af þrotlausri vinnu alla ævi,en virðing hans og sjálfstæði óskert og tryggur vinur vina sinna,en hver sá sem hefur getað kallað hann vin sinn er ríkur og það ríkidæmi endist ævina út.

Svo til þín Siggi,Megir þú lifa lengi enn hress og ern og hafðu þökk mína fyrir vináttu þína og hlýju sem hefur gert mig ríkann frá barnsaldri og njóttu ellinar sem best. 

                                                       

 Siggi að flá sel eftir veiðar úti í Höfða,svona man ég eftir Sigga og þessi mynd af honum og aðrar sem ég á halda á lofti minningu um góða tíma hjá góðu fólki.

Hafðu kæra þökk fyrir allt félagi og lifðu heill. 

Ég hef undnfarið ekki geta varist þeirri hugsun að margt sé líkt með sauðkindinni og mannfólkinu og æfiferil,hvori tveggja eru hjarðdýr og þó að maðurinn sé talin æðri í fæðukeðjunni er hegðan hans um margt lík kindanna.

Á vorinn fæðist lambið og elst upp við hlið móður sinnar,en hefur litla sem enga viðkynningu af föðrurnum,sem áður var notaður í bókstaflegri merkingu við að geta lömb með ánnum þó svo að stór hluti þeirra sé sæddur með röri og sæðið fengið á til þess gerðum sæðisbönkum,sama þróun er að eiga sér stað í auknum mæli meðal mannfólksins,í flestum tilvikum eru svokallaðar forystuær sem hinar kindurnar fylgja,misjafnlega viljugar þó,hjá manninum eru sambærileg heiti stjórnmálamenn og sitt sýnist hverjum um ágæti þeirra.

Ærin venur lambið snemma á að matast á grasi og öðrum gróðri og sækjast þær mikið í að éta á bönnuðum svæðum,sama á við um mannin þó að í óeiginlegri merkingu sé,en ungviðið er fljótt að læra að draga athyglina frá sér með því að benda á galla annara og fer á beit í mannorði viðkomandi,þessi beit verður markvissari með árunum og oft gangnleg við að koma sér áfram í lífinu,líkt og lambið sem er fljótt að læra að grasið á einum stað er betra en á öðrum.

Reglega leggst kindin á meltuna og jórtrar á því sem hún þegar hefur sett í sig til að ná fullri nýtingu á matnum,á meðan mannfólkið hamast á sömu vömminni hjá einstaklingnum og jórtar þá á mannorðinu aftur og aftur.

Kindurnar færa sig um set eftir beitargæðum á meðan mannfólkið færir sig til á mannorðsbeitinni og snýr sér að öðrum einstaklingum og áhugamálum.

Svo á haustin er sauðum safnað saman til vetrardvalar og slátrunnar,hjá mannfólkinu má likja þessu við að á hverjum tíma er eitthverstaðar verið að etja ungu fólki í stríð og þar er mikil slátrun í gangi með hinum ýmsustu aðferðum og tólum,en þar er eitt ólíkt með sauðfénu að herirnir eru sendir af stað með blesssun trúarleiðtoga,sem blessa vopn og menn,sambærilegur aðili í sláturhúsi kindarinnar er Dýralæknirinn sem verður að viðurkenna aðferðir og vopn.

Að lokinni slátrun eru þær rollur sem sluppu við þennann leiðangur settar á hið besta fáanlega fóður og það er vakað yfir því að ekkert vanti,og hin venjulega hringrás heldur áfram,getnaður með gömlu aðferðinni eða nýju,friður og ró yfir veturinn og svo kemur vorið og sauðburinn hefst.

Hjá mann fólkinu er sambærilegt að loknu stríði er allt gert til þess að bæta mannlífið og efla þess dáð og best fáanlega fóður og menntun ásamt ummönnun,ekkert er of gott eða mikið og svo kemur ný kynslóð og hringurinn hefst að nýju.  

Nöturleg samlíking og langt sótt,en ef grant er skoðað,hvað þá  

Í gærkveldi var ég að ræða við mannesku sem hefur mikið yndi af göngum um hálendið og stundar þær við öll tækifæri,henni var mikið niðri fyrir því að í sumar gekk hún svokallaðann Laugarveg,en það er gönguleið frá Landmannalaugum niður í Þórsmörk,og átti hún varla til orð að lýsa ástandinu,gönguleiðin orðin niðurtroðin og fjölmargir farið upp úr slóðanum vegna bleytu og drullu og við það myndast það sem kalla mætti utanvegaslóðar og troðast þeir ört niður vegna mikilla fjölgunar á göngufólki.

Í leysingum safnast vatn í þessa slóða og rennur svo fram með tilheyrandi gróðurrofi og umhverfisspjöllum,þetta ástand vesnar með hverju ári og meira og meira skemmist af umhverfinu.

Annað sem henni fannst miður var umgengnin meðfram slóðanum,þar gaf á að líta mannaskít og hunda bak við hóla og steina,ásamt hlutum þeim er konur nota er þær hafa tíðir,eins og sagt var við mig í símanum þá fannst viðmælanda mínum ekki tiltöku mál ef afurðirnar hefðu verið urðaðar,en meðfram allri leiðinni þar sem skjól var að finna voru þessar afurðir ásamt þerriblöðum liggjandiá jörðini,hundur viðkomandi fór eins og hundum er títt að snuðra á leiðinni og kom aftur útataður í þessum afurðum og eftir eins mikla hreinsun og hægt var að framkvæma á staðnum,þá ilmaði hann vel og sterkt það sem eftir var af leiðinni,hundinum eflaust til mikillar ánægju,en ekki samferðafólki.

Gangan hófst í Landmannalaugum og eins og títt er með landann var farið til fjalla á föstudagskvöldi og inn í Laugar var komið um 21,30 og þar slegið upp tjaldi og farið að gera sig klár til að matast og elda mat fyrir börnin og kunnigja sem með var í för,en hann hafði það hlutverk að trússa farangur og annast börnin þessa 3 daga sem ferðin átti að standa,eftir matin sátu þau og fengu sér kaffi skoðuðu kort og spjölluðu saman,en þar sem 3 daga ganga var framundan var áfengi ekki á boðstólunum,um kl 22,45 kom bálreiður erlendur túristi og las þeim tónin á móðurmáli sínu og skildu þau ekki baun í hvað hann var að segja,en sáu að hann var ekki að blessa þau í kristni,eftir smá stund hvarf þessi náungi á braut og snéri aftur að vörmu spori með konu sem merkt var með barmmerki Íslenskra Leiðsögumanna,hún talaði sæmilega Íslensku en boðskapur hennar og þýðing á orðaflaumi erlends var ekki blessun heldur bölvun og skammir fyrir ónæði og truflun ásamt hótunum um að meira yrði að gert ef landinn hætti ekki þessu skvaldir og kæmi sér í svefnpokana og til að stytta málið þá var það sá kostur sem Landinn tók óhress með nágrannan og var komin ró á tjaldið korteri seinna.
Morgunin eftir um kl 05,30 vaknaði familían við hávært skvaldur og pottaglamur,var þar kominn erlendur og kompaný að tygja sig af stað og af því að Leiðsögukonan var þar á meðal gerði viðmælandi minn athugasemdir um ónæði og svefntruflanir sem af þessu stafaði og fékk þau svör að þetta væri venjulegur fótaferðtími í heimalandi erlends og félaga og ef landinn væri eitthvað óhress með það gæti hann bara komið sér eitthvað í burtu.

Fjölskyldan fór þá að taka saman og koma sér af stað enda svefnfriður ekki í boði og lagði hún af stað c 1 tíma seinna en erlendur,fljótlega dró þó saman með þeim og voru hóparnir nokkuð samferða þó með góðri fjarlæg á milli sín og gekk svo í Hrafntinnusker ,voru hjónin þó á undann,í skerinu var skálinn fullbókaður og urðu þau að tjalda og byrjuðu þau á því,þá kom skálavörðurinn og benti þeim á að svæði sem þau völdu væri frátekið og var það fyrir erlend og co svo þau urðu að færa sig á töluvert verri stað,en staðráðin í að láta þetta ekki eyðileggja ferðina gerðu þau sem beðið var um og komu sér fyrir og gerðu klárt fyrir nóttina,framan af nóttu var frekar ónæðisamt vegna veðurs en lægði er leið á og kyrrð komst á,kl 05,30 byrjaði skvaldri og glamrið og umgengnin og mitt fólk lagði verulega illa sofið og pirrað af stað í gönguna,sama sagan endutók sig þann daginn og deginum áður og núna var gengið niður í Emstrur,skálinn fullur tjaldsvæði frátekið fyrir erlend og ræs kl 05,30 morgunin eftir.
Þá var gengið í Húsadal í Þórsmörk og hugsaði mitt fólk sér gott til glóðarinnar að ná húsi þar og sofa vel.en nei svoleiðis átti það ekki að ganga allt fullt og ekkert pláss,svo áfram var haldið í Langadal og þar fengu þau inni og komu sér vel fyrir og hlakkað mikið til að fá góðan svefn,en nei aldeilis ekki birtist ekki erlendur og fylgdarlið og er þeim vísað til í sama herbergi og landinn,en hugsuðu hjónin þeir fara sennilega snemma í háttinn svo þetta verður í lagi.
En svo létt sluppu þau ekki,samferðafólkið fór að elda og gera sér kaffi og nú komu á borðið áfengisflöskur af hinu ýmsasta slagi og núna var skaldrað og snætt og haldnar ræður,endaði þetta með að skálavörðurinn kom inn og sussaði á liðið,það virkaði í 3 sinn er vörðurinn kom verulega pirraður,kl 05,30 morgunin eftir byrjaði dansinn aftur og í þetta sinn ákváðu hjónin í samráði við kunningjann að koma sér burtu og það hið snarasta,börnin og farangurinn drifinn út í bíl,snarast yfir Krossánna og út úr mörkinn með hraði og ekki stoppað fyrr en við Seljarlandsfoss til að nýta postulínið,á leiðinni í bæinn urðu þau að stoppa á Hellu og koma sér fyrir á bílastæðinu og halla sér vegna þreytu.Og vegna fyrrnefndrar angann af hvutta,þá var hann settur í taum og komið trygglega fyrir undir bíl,sem varð til þess að þau voru ræst eftir c 15 mín af góðhjörtuðum dýravini sem fannst illa farið með skepnuna,svo heim var ekið og sofið og sofið.
Niðurstaða hjónana eftir ferðina,þaaaað verður verulega langt þar til þau fara þessa leið aftur og þau munu forðast öll þau svæði sem erlendur og co sækja á sumrin á Íslandi.

Í alvöru sjá menn ekki hvernig Laugarnar og umhverfi ásamt fjölmörgum öðrum stöðum eru farin að láta verulega á sjá eftir hundruð þúsunda túrhesta og það versnar með hverju ári,Hvernig verða önnur svæði sem núna eru að mestu farið um í ákveðnum aksturslóðum,sem á að loka,en í staðinn á að byggja skála og slóða að þeim og ef viltustu vonir ganga eftir,selja gönguferðir fyrir miljarða um svæðin sem fljótt munu drappast niður í mannaafurðir og niðurgrafna slóða eftir misjafna ferðamenn og fæla landann frá.

En nei það er allt okkur jeppamönnum að kenna,þó svo að í áratugi höfum við ferðast um þessi svæði og markvist gengið í uppgræðslu og lagfæringar ásamt því að koma stanslaust á framfæri viðvörunum um að aka ekki utanvega eða valda skemmdum á landinu.

En nei við erum hinir óhreinu og nátengdir þeim svarta í neðribyggðum,á meðan hinir hjartahreinu á gönguskónum og SS þóknanlegir,fótum troða landið með velþóknu umhverfisstofnunar og SS og það í bókstaflegri merkingu.

Æðarbóndi nokkur sem var mikið í umræðunni fyrir nokkrum árum,fór ekki fögrum orðum um það sem hann kallaði "umhverfishryðuverkamenn" og vandaði hann þeim ekki kveðjurnar,sagði þá vilja friða allt og alla nema mennina,refur og minkur ásamt vagfugli væru að eyða varpi og leggjast á búfé sem aldrei fyrr og þetta lið fyrir sunnann kæmi í stutt ferðalög vestur til að njóta náttúrunnar og berðust eins og ljón fyrir alfriðun,en þess á milli þyrftu heimamenn að bera skaðann sem af hlytist.
Hornstrandir hafa verið alfriðaðar i þó nokkur ár og er þar eingöngu ætlast til að gangandi fari um landið,um þetta hefur verið almenn sátt,en fyrir bragðið er útilokað fyrir þúsundir manna og kvenna að ferðast um svæðið vegna fötlunar af einu eða öðru tagi,friðunin hefur leitt af sér að skolli og minkur sækja meira og meira i bjargfuglinn og samkv staðkunnugum eru heilu bjargfuglabyggðirnar að hverfa vegna þessa.en vegna hugsunarlausar friðunar á varginum eru Hornstrandir orðnar útungunarstöð og núna er hætt að greiða almennilega fyrir útrýmingu vargsins og afleiðingar þess sjást stað um allt land og sást berlega á myndum sem hafa verið að berast af niðurfenntu sauðfé.
Heimamenn þurfa sem fyrr að bera skaðann vegna draumóra friðunarsinna sem er rennislétt sama um afkomu eða aðgengi þúsunda manna að landinu.
Núna eru harðar deilur um Vatnajökulsþjóðgarð og snúast þær um þetta sama,öfgasinnar vilja loka sem allra stærstum hluta þess og friða alfarið sér í hag,mótmæli yfir þúsund mans gegn þess ofríki eru hunsuð og núna stefnir í að allir sem ekki geta lagt á sig krefjandi göngu,fái aldrei tækifæri til að sjá þessi svæði,Vonarskarðsleið og Vikrafellsleið,nánast öll útivistar samtök nema eitt hafa vilja semja og leita leiða til sátta um ferðir og ferðalög um landið okkar,öll nema eitt,stjórnarmenn þess hafa tryggt sér einokunaraðstöðu á þessum svæðum og eiga jafnvel að fá að byggja fl skála á svæðunum,þó að öðrum sé það alfarið bannað,skálaverðir eiga að hluta til að vera á launum sem þjóðgarðsverðir og sjá um eftirlit og kærur.
Lög sem frá landnámi hafa tryggt íslendingum frjálsa för um landið og rétt til tjöldunar afnumin,lög sem hafa verið í gildi frá fyrstu lagasettningu og eru skráð í Jónsbók og hafa gilt fram til okkar daga,með breytingum þó.
vikrafellsleið á loka vegna óljós hugtaks,sem fyrst var "ósnortin náttúra" núna er hugtakið "lítt eða ósnortið" og er sótt í óljósa löggjöf erlendis frá.Engar gróðurrannsóknir hafa farið fram á svæðinu og leiðin er um örfoka land,en skálverðir í Dreka hafa barist hart fyrir því að loka þessari leið,og hafa ítrekað í gegnum árin sagt fólki að leiðn væri lokuð,þó svo að það sé alfarið rangt og heimatilbúin lokun örfárra einstaklinga.
Vonarskarðsleið er lokuð öllum nema gangandi,ástæðan "umhverfisöfgaelítan"vill njóta leiðarinnar í friði fyrir vélknúnum farartækjum,þó svo að gönguleiðrnar og aksturslóðarnir liggi langt frá hvor öðrum og skarist á einum stað,samtímis er elítan búinn að fá leyfi til að byggja skála sitthvoru meginn við skarðið og vegna samninga við VJG geta passað að enginn fari um þetta svæði nema greiða þeirra samtökum aðstöðu eða skálagjald,því lögum um tjöldum hefur verið breytt.
Sömu höfðingjar hafa lagt megna fæð á alla þá sem aka um á breyttum jeppum og kennt þeim um allt sem miður hefur farið í akstri á hálendinu og í útvarpsþætti eftir útvarpsþætti lagt út af því hversu óvandaðir jeppamenn eru,án þess að jeppamenn hafi fengið tækifæri til svara,sami aðili hefur í þætti eftir þætti sett fram kolrangar ásakanir og það þó að hann viti betur,tilgangurinn helgar meðalið,þessi áróðursaðferð kom áróðursmálaráðherra ákveðins ríkis vel og má segja að hann hafi þróað hana manna mest og snýst hún um það að ef ósannindin eru endurtekin nógu oft,fer fólk að trúa því sem sannleika þetta hafa einræðisherrar um allann heim notað með góðum árangri.
Þúsundir Íslendinga eiga ekki þess ekki kost að fara um þessar leiðir í dag og í framtíð ef þetta verður að veruleika,vegna þess að 45 km dagganga er ekki á færi þeirra,Stjórn garðsins hefur á engann hátt komið fram af heilindum í þessu og dregið mjög svo eindregið taum sinna skoðunarbræðra,á kostnað annara,sveitarfélög,útivistarsamtök og aðrir hagsmunaraðilar hunsaðir með öllu og lögboðin réttur þeirra hunsaður.
Í svarbréfi frá Umhverfisstofnun vegna fyrirspurnar Bændablaðsins,varðandi rannsóknir og ástæður fyrirhugaðs 5 ára veiðibanns á svartfugli,kemur fram að "engar rannsóknir" hafi farið fram á stofnstærð eða afkomu,"engar rannsóknir eða talningar" hafi farið fram á varpi eða eggjatöku,bannið væri byggt á huglægu mati starfsmanna,er ekki eitthvað skrítið við þetta.
Það er ansi langur listinn um málin sem þessir aðilar hafa sniðgengið og eða beinlínis rangfært og mín niðurstaða er einföld,því fyrr sem VG og þeirra fylgifiskar er komið frá völdum því betra,þá alla vega er von til þess að setjast að samningum um verndun og varðveislu landsins okkar,þannig að flest allir nema öfasinnar geta sætt sig við.Það væri draumastaðan.